Onkruid vergaat niet
Een literair wereldje waarin een klein aantal gebenedijden telkens weer boven komt drijven, elkaar feliciteren met het bereikte resultaat, zelf felicitaties in ontvangst nemen, hun onbeduidende maar oh zo conformistische kleinburgermeninkjes over van alles en nog wat bij iedere gelegenheid die zich aandient voor het oog van de natie spuien, gevolgd door het applaus van de andere uitverkoren, en iedereen die er een minder welgevallige opvatting op nahoudt uitsluiten, opdat de korpsgeest maar behouden blijft en de spoeling zo dik mogelijk – in de eerste decennia na de bezetting had de schrijver Willem Frederik Hermans het er maar wat moeilijk mee. (meer…)