Een martelaar in marterhaar
Als geen ander heeft Anton Valens met zijn boeken de afgelopen jaren een stem gegeven aan de verlegen man, toch al geen alomtegenwoordig menstype in de vaderlandse literatuur. Vol mededogen schreef hij in Het boek ONT over de besognes van een groepje slecht op de moderne tijd toegeruste eigenheimers, liet hij in Vis een bedachtzame goedzak vechten voor zijn plek tussen de rouwdouwers op een visserskotter en schetste hij in zijn thuiszorgbundels een beeld van de schuchter gevoerde psychologische oorlogen van een zoekende kunstenaar annex schoonmaker in zijn strijd voor ordentelijk poetsgerei en minder bemoeienis van gestudeerde mensen van hogerhand die iedere voeling met de zorgpraktijk leken te ontberen. (meer…)